20 λαμπρά κομμάτια διαλόγου από την ταινία «Οι Άθικτοι»

Η ταινία ‘Οι Άθικτοι’ (Intouchables), βασίζεται σε αληθινή ιστορία και προσέλκυσε πολλούς θαυμαστές μόλις παίχτηκε. Και δεν προκαλεί εντύπωση αυτό, γιατί πρόκειται για την ιστορία ενός πλούσιου παράλυτου αριστοκράτη, τον Φιλίπ, που προσέλαβε έναν άνδρα που μάζεψε από τον δρόμο για να τον έχει βοηθό του.

Είναι μια υπέροχη κωμωδία αλλά και δράμα μαζί, που μας υπενθυμίζει ότι η ζωή είναι ένα θαύμα, όπως και να είναι.

Διαβάστε μερικά λόγια από το φιλμ αυτό που είναι γεμάτα με αισιόδοξη φιλοσοφία:

‘Ο πόνος μερικές φορές φεύγει, αλλά οι σκέψεις είναι ακόμη εκεί.’

‘Δεν είναι μουσική εάν δεν μπορείς να την χορέψεις’

‘Δεν έχει σημασία ποιος είσαι εξωτερικά, το σημαντικό είναι ποιος είσαι από μέσα.’

‘Πες μου, Driss, γιατί νομίζεις οι άνθρωποι ενδιαφέρονται για την τέχνη;’

‘Δεν ξέρω, είναι δουλειά;’

‘Όχι. Είναι γιατί, είναι το μόνο πράγμα που αφήνει κανείς πίσω όταν φεύγει.’

‘Πρόσεχε. Ξέρεις οι άνδρες από τα προάστια δεν δείχνουν έλεος.’

‘Αυτό θέλω. Κανένα έλεος.’

‘Σου αρέσουν οι πίνακες;’

‘Ναι. Λατρεύω τον Ραφαέλ.’

‘Εγώ προτιμώ άλλα χελωνιντζάκια.’

‘Είμαι σαν κατεψυγμένη μπριζόλα πάνω σε καυτή λαμαρίνα: Δε αισθάνομαι τίποτα, αλλά ακόμη είναι ανυπόφορο.’

‘Ίσως είμαι αφελής αλλά ακόμη ελπίζω να έχω κάτι περισσότερο από τον λογαριασμό μου στην τράπεζα.’

‘Μην περιμένεις τα πράγματα να γίνουν καλύτερα, ευκολότερα, απλούστερα. Η ζωή θα είναι πάντα περίπλοκη. Μάθε να είσαι ευτυχισμένος στο παρόν. Διαφορετικά, θα σου τελειώσει ο χρόνος.’

‘Η αληθινή μου αναπηρία δεν είναι ότι είμαι σε ένα καροτσάκι. Είναι που δεν μπορώ να είμαι μαζί της.’

‘Έχεις συστάσεις;’

‘Συστάσεις; Ναι.’

‘Λοιπόν, είμαστε όλο αυτιά.’

‘Kούλ εντ δε Γκανγκ, Έρθ, Γουίντ εντ Φάιαρ. Αυτές είναι καλές συστάσεις,δεν είναι;’

‘Εσύ; Γνωρίζεις Σοπέν,Σούμπερτ,Μπερλιόζ;’

‘Με ρωτάς εμένα αν γνωρίζω Μπερλιόζ; Θα εκπλησσόμουν εάν γνώριζες ΕΣΥ τίποτα για τον Μπερλιόζ.’

‘Είμαι ειδικός, ωστόσο.’

‘Αλήθεια; Ποιον γνωρίζεις εκεί; Ποιο κτίριο είναι;’

‘Τι εννοείς ποιο κτίριο; Ο Μπερλιόζ ήταν διάσημος συνθέτης πριν το κτίριο που μένεις ονομαστεί έτσι.’

‘Τι είναι αυτό;’

‘Βιβάλντι, οι Τέσσερεις Εποχές.’

‘Δεν είναι Τομ και Τζέρι;’

‘53 κιλά.’

‘53 κιλά; Πολύ καλά, εκτός και αν είναι ένα μέτρο ψηλή.’

‘Έχει πρόβλημα. Μεγάλο.’

‘Σώπασε.’

‘Αυτός είναι ένα δένδρο…Ένα δένδρο που τραγουδά. Στα Γερμανικά;’

‘Σώπασε.’

‘Σταμάτα να μου λες να σωπάσω!Είναι στα Γερμανικά. Λες και δεν έφταναν τα άλλα. Είσαι τρελός. Ωχ, θεέ μου, πόσο διαρκεί;’

‘Τέσσερις ώρες.’

‘Κατάρα.’

‘Βγάλε την ρόμπα. Είναι σαν τρελοκομείο εδώ μέσα.’

‘Είναι πνευματικό. Συναισθηματικό. Για μένα προηγείται της φυσικής σχέσης.’

‘Πνευματικό, εντάξει, αλλά εάν μοιάζει με σκύλο; Θα έκανες μια πνευματική σχέση με έναν σκύλο.’

‘Λοιπόν Φιλίπ, δεν θα μείνω για μεσημεριανό.’

‘Γιατί;’

‘Δεν σε αφήνω μόνο. Τυχαίνει να έχεις ραντεβού.’

΄Ραντεβού;Τι εννοείς;’

‘Μην ταράζεσαι. Όλα θα πάνε καλά. Μόνο, αυτήν τη φορά δεν μπορείς να ξεφύγεις.’

‘Μην εγκαταλείπεις. Ποτέ μην εγκαταλείπεις μέχρι η μάχη να τελειώσει.’