Μαμά συγνώμη… δεν είχα καταλάβει πόσο επικίνδυνη θα ήταν η έξοδος μου!

Μαμά συγνώμη… δεν είχα καταλάβει πόσο επικίνδυνη θα ήταν η έξοδος μου!

Όλοι μου λέγανε να μείνω στο σπίτι, αλλά εγώ δεν έβρισκα κανένα λόγο για να μη πάω μια βόλτα με τους φίλους μου… να περάσω μαζί τους λίγες όμορφες στιγμές, αφού δεν ανήκω σε κάποια επικίνδυνη ομάδα… δε θα έβαζα σε κίνδυνο τη ζωή μου… είμαι νέος και θέλω να περάσω καλά.

Διακοπές έχουμε… καλό καιρό έχει… γιατί να κάτσω στο σπίτι;

Όλοι οι φίλοι είναι έξω και εγώ θα μείνω στο σπίτι; Θα με κοροϊδεύει η παρέα μου… θα λένε ότι είμαι φοβητσιάρης! Δε θα με θέλει κανένα κορίτσι και οι φίλοι μου θα μου το λένε μια ζωή. Θα πάψω να είμαι κουλ και θα είμαι το φυτό… και όλο αυτό για μια απλή γρίπη;

Σίγα το πράγμα… λες και δεν έχουμε αρρωστήσει ποτέ ξανά. Δεν είχαμε ξανά πονοκέφαλο… ούτε πυρετό… ούτε συνάχι… και για λίγο γκούχου γκούχου δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου.

Έτσι μαμά μου, βγήκα και εγώ έξω… χωρίς να δίνω σημασία σε μέτρα προστασίας… έχοντας μονό στο μυαλό μου πώς θα περάσω εγώ καλά και τη διασκέδαση μου… λέγοντας “έλα μωρέ, σίγα μη κολλήσω εγώ κορονοϊό”.

Πέρασα καλά μαμά μου, γελούσαμε όλη την ώρα… γνώρισα και ένα όμορφο κορίτσι με το όποιο ταιριάζουμε πολύ… κανονίσαμε να βγούμε πάλι αύριο και να περάσουμε και πάλι όμορφα όλοι μαζί.

Όλα ήταν μια χαρά μαμά μου, μέχρι που ήρθε το αύριο… και ξαφνικά εσύ μαμά μου δεν ένιωθες καλά… άρχισες να βήχεις, να έχεις πυρετό… και σε πήγα στο νοσοκομείο… και ο γιατρός μας είπε μια λέξη… “ΚΟΡΟΝΟΙΟΣ”… και τώρα μαμά μου είσαι στο κρεβάτι του πόνου… δίνοντας μάχη για τη ζωή σου.

Εσύ μαμά μου, που προσεχές και τηρούσες όλα τα μέτρα… εσύ που έφυγες από τη δουλεία σου και έχασες το μεροκάματο σου… εσύ που δε πήγαινες στις φίλες σου… ούτε χάζευες στα μαγαζιά… εσύ που ήσουν όλη την ώρα στο σπίτι σαν φυλακισμένη στο κλουβί σου.

Ναι μαμά μου, η δικιά μου βλακεία φταίει, που εσύ τώρα πονάς… που δίνεις μάχη για να μείνεις στη ζωή… και όλα αυτά γιατί; Για να περάσω εγώ καλά με τους φίλους μου.

Συγνώμη μαμά μου, μακάρι να μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω… και να έλεγα “ΟΧΙ… ΔΕ ΘΑ ΒΓΩ… ΘΑ ΜΕΙΝΩ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ”… θα μείνω στο σπίτι μου, όχι για έμενα… αλλά για εσένα μαμά μου… για να μην αρρωστήσεις… για να μην είσαι τώρα στο κρεβάτι του πόνου… και ούτε να δίνεις μάχη για τη ζωή σου.

Συγνώμη μαμά μου, δε θα το ξανά κάνω… αρκεί να γυρίσεις και πάλι κοντά μου… αρκεί να νιώσω και πάλι το χάδι σου… να ακούσω και πάλι τη γλυκιά φωνή σου…

ΣΥΓΝΩΜΗ ΜΑΜΑ ΜΟΥ… ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ !!!  

Αφιερωμένο σε όλα τα σημερινά παιδιά… που προτιμάνε να πάνε βόλτα έξω με τους φίλους τους… και δε δίνουν σημασία ότι αυτή η έξοδος τους… μπορεί να είναι μοιραία για άτομα που αγαπάνε !!! Βάλτε μυαλό πριν να είναι αργά… γιατί ο χρόνος πότε δε γυρίζει πίσω.

ΠΗΓΗ: pressproject.gr