Η Αγία Υπομονή κατά κόσμον Ελένη Δραγάση, καταγόταν από βασιλική και ευλογημένη γενιά, αφού ο πατέρας της ήταν ο Σέρβος ηγεμόνας Στέφανος Δουσάν. Παντρεύτηκε τον αυτοκράτορα του Βυζαντίου, Μανουήλ Β’ Παλαιολόγο (1350-1425).
Μέσα στα 35 χρόνια που έζησε κοντά στο σύζυγό της, ο Θεός τους χάρισε οκτώ παιδιά, ένας εκ των οποίων, ο Κωνσταντίνος ΙΑ΄ ήταν και ο τελευταίος αυτοκράτορας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας (1448 – 29 Μαΐου 1453). Μετά το θάνατο του συζύγου της, το 1425, απεσύρθη στη Μονή της κυράς Μάρθας, όπου εκάρη μοναχή. Μάλιστα, πολλά μέλη της οικογένειάς της, έγιναν μοναχοί και προσέφεραν ολοκληρωτικά τη ζωή τους στο Θεό. Η Αγία Υπομονή αγαπούσε ιδιαίτερα τις Μονές, γι’ αυτό και έκτισε μαζί με τον πατέρα της την Ιερά Μονή Παναγίας Παμμακαρίστου στη ΝΑ Σερβία.
Η Κάρα της βρίσκεται στην Ιερά Μονή Οσίου Παταπίου Λουτρακίου Κορινθίας.
Σήμερα, θυμούμαστε εκείνη την αποφράδα ημέρα. Ηχεί στη μνήμη του μυαλού μας το «Ἑάλω ἡ Πόλις» και η αξιοπρεπής απάντηση του υιού της Αγίας Υπομονής, Κωνσταντίνου Παλαιολόγου απέναντι στον Πορθητή: «Τὸ δὲ τὴν πόλιν σοὶ δοῦναι, οὔτ’ ἐμόν ἐστιν οὔτ’ ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ· κοινῇ γὰρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν» (=Το να σου παραδώσω την Πόλη ούτε δικό μου δικαίωμα είναι ούτε κανενός άλλου από τους κατοίκους της· γιατί όλοι με μια ψυχή προτιμούμε να πεθάνουμε με τη θέλησή μας και δε λυπόμαστε για τη ζωή μας).
Σύγχρονο θαύμα της Αγίας
«Η Οσία Υπομονή εμφανίσθηκε ως μοναχή σε κάτοικο των Αθηνών που εργαζόταν σε ταξί. Το σταμάτησε και ζήτησε να κατευθυνθεί προς το Λουτράκι. Ο ταξιτζής είχε καρκίνο του δέρματος στα χέρια του και βρισκόταν σε μεγάλη απελπισία.
Καθ’ οδόν η μοναχή που φορούσε ένα κουκούλι με κόκκινο σταυρό τον ρώτησε: «Γιατί είσαι μελαγχολικός;» και εκείνος δεν δίστασε να ομολογήσει όλη την αλήθεια.
Μετά τον ρώτησε αν θέλει να τον σταυρώσει για να γίνει καλά και εκείνος δέχθηκε.
Σε λίγο όμως τον έπιασε υπνηλία και παρεκάλεσε την μοναχή να σταθούνε λίγο για να μην σκοτωθούνε. Είχαν φθάσει κοντά στα διόδια και εύκολα θα έβρισκαν άλλο ταξί αν εκείνη βιαζόταν. Κάθισε στην άκρη του δρόμου και τον πήρε ο ύπνος. Όταν ξύπνησε διαπίστωσε ότι τα χέρια του είχαν γίνει καλά, αλλά η μοναχή είχε εξαφανιστεί.
Ρώτησε τους ανθρώπους των διοδίων μήπως είδανε καμιά μοναχή εκεί κοντά, αλλά κανείς δεν την είχε δει. Τότε συγκλονισμένος γύρισε στο ταξί του και κατάλαβε ότι κάποια Οσία ήταν κι’ έγινε άφαντη.
Κατευθύνθηκε μετά στον γιατρό του και του διηγήθηκε το περιστατικό. Την στιγμή εκείνη έπεσε το μάτι του σε μια εικόνα που ήταν κρεμασμένη στον τοίχο του ιατρείου. Πετάχτηκε απ’ το κάθισμά του και φώναξε: «Αυτή ήταν».
Σημειωτέον ότι η εικόνα ήταν της Αγίας Υπομονής. Έτσι έμαθε ποια ήταν εκείνη που τον θεράπευσε και τον γλύτωσε και απ’ την απελπισία.
Το κουκούλι με τον κόκκινο σταυρό έδειχνε την καταγωγή πριν γίνει αυτοκρατόρισσα του Βυζαντίου και με αυτό το μοναχικό σχήμα τελείωσε και την επίγεια ζωή της.