Δε τρως κρέας; Και πως ζεις; Aπό την Ελεονώρα Μελέτη

Έχω να φάω κρέας περισσότερο από δύο χρόνια.

Το έκοψα μαχαίρι. Μέσα σε μία μέρα. Δεν ήταν η πρώτη φορά. Είχα ξαναδοκιμάσει και χρόνια πριν, απλά δεν είχα καταφέρει να το τηρήσω γιατί δεν ήμουν καλά μελετημένη και οργανωμένη.

Η χορτοφαγία δεν θέλει προσπάθεια , είναι το ίδιο εύκολη όπως και η κρεατοφαγία. Είναι τρόπος ζωής. Πως ξέρεις ότι θα φας κρέας επτά φορές την εβδομάδα, πέντε , τρις, έτσι ξέρεις και ότι ΔΕΝ θα φας.

Η διαφορά της χορτοφαγίας με την κρεατοφαγία είναι ότι στην πρώτη περίπτωση έχεις… περισσότερες επιλογές. Όσο και αν σου φαίνεται περίεργο. Θα σου εξηγήσω όσο διαβάζεις το κείμενο , πως γίνεται αυτό.

Κάτι άλλο επίσης που συμβαίνει στους χορτοφάγους , και ομολογουμένως αυτό είναι και ενοχλητικό, είναι οι ερωτήσεις που δέχονται από όλους όσοι δεν καταλαβαίνουν ότι μπορεί να υπάρξει ζωή και χωρίς κρέας. Έτσι λοιπόν, όταν σε ένα κοινωνικό γεγονός, σε μία έξοδο, σε ένα τραπέζι, παρατηρήσει κάποιος πως δεν τρως όσο οι υπόλοιποι, θα σκάσει η ερώτηση:«καλέ γιατί δεν τρως;»

Από μόνη της η ερώτηση αυτή προκαλεί άγχος. Και μόνο στην ιδέα ότι κάποιος μπορεί να σκεφτεί ότι περνάς ανορεξία, ή ότι ακόμα έχεις έρθει και φαγωμένη στο κάλεσμα, δεν σε κάνει να νιώθεις βολικά. Πόσο μάλλον όταν δεν χρησιμοποιείς τη χορτοφαγία για να προκαλέσεις προσοχή και ενδιαφέρον, όταν όλοι θα σε ρωτούν τι και πως , κάνοντας σε το επίκεντρο της παρέας.

Όχι, εγώ τη χορτοφαγία μου την κάνω από άποψη. Και γνώση που αποκτώ σταδιακά , με πολλή διάβασμα, και πειραματισμούς. Τις ερωτήσεις όμως τις δέχομαι. Και να πως εξελίσσεται η κουβέντα, όταν στο τραπέζι βρίσκεται αντιμέτωπος με κρεατοφάγους που ωστόσο δεν έχουν και ουσιαστική γνώση ούτε των όσων τρώνε, ούτε των όσων ΔΕΝ τρώνε.

«Δεν τρως κρέας; Και πως ζεις;»

Δόξα τω θεώ πολύ καλύτερα απ όπως ζούσα όλα αυτά τα χρόνια που έτρωγα κρέας. Χωρίς τοξίνες πρωτίστως! Εξηγώ λοιπόν πως συγκεκριμένα στη δική μου περίπτωση , το κρέας κόπηκε γιατί ήθελα να χάσω τα κιλά που είχα πάρει μετά από μία χρόνια θεραπεία ενέσιμης κορτιζόνης. Όταν ολοκλήρωσα τη θεραπεία, ρώτησα το γιατρό και τώρα πως επιστρέφω στα κιλά μου , και μου είπε απλά « κόψε για κάνα 20ήμερο το κρέας» Το έκανα. Έχασα όλα τα παραπανίσια και δύο παραπάνω. Τον ρώτησα πως έγινε αυτό. «Τοξίνες αγάπη μου! Το κρέας είναι γεμάτο τοξίνες»

«Δεν τρως κρέας; Και τι τρως;»

Όλα τα υπόλοιπα. Να σημειώσω εδώ, πως τον τελευταίο μήνα έχω διαγράψει από τη ζωή μου και το ψάρι, το οποίο ίσως φάω επιλεκτικά και αν δεν είναι ιχθυοτροφείου, σε κάποια κοινωνική συναναστροφή που δεν θα θέλω η χορτοφαγία μου να … προκαλέσει αναστάτωση. Πχ ένα επίσημο γεύμα, ή ένα επαγγελματικό ραντεβού. Σπίτι μου υπάρχουν μόνο όσπρια, λαχανικά, φρούτα, βιολογικά μη γονιμοποιημένα αυγά, και vegan τυριά. Αν κάτσεις και δεις τι τρώει ένας κρεατοφάγος θα παρατηρήσεις πως τρώει κρέας κατά μέσο όρο , κάθε μέρα, ίσως και δύο φορές κάθε μέρα. Τη μία κοτόπουλο , την άλλη μοσχάρι, την άλλη χοιρινό, με ρύζι, σαλάτα, μακαρόνια. Κάθε μέρα όμως κρέας.

Αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την ποικιλία στη διατροφή ενός χορτοφάγου. Αυτή την εβδομάδα τα κυρίως γεύματα μου είχαν ως εξής: πίστα από κουνουπίδι, με μανιτάρια και τομάτα, ριζότο με άγρια μανιτάρια και σπαράγγια, μπιφτέκια λαχανικών με ρύζι, ωραιότατη σαλάτα από κρύα μαυρομάτικα φασόλια, φακές με ρύζι, ομελέτα φούρνου, γεμιστή με μανιτάρια και λαχανικά, μπιφτέκια από σεϊτάν με σαλάτα και ρύζι…

Ποιος πλήττει περισσότερο; Έχω υπολογίσει πως για να φάω δύο φορές το ίδιο φαΐ, αν είμαι καλά οργανωμένη, θα περάσουν 12 μέρες…

«Δεν τρως κρέας; Και από που παίρνεις την πρωτεΐνη;»

Τώρα μεταξύ μας, με μυϊκή μάζα 78 τα εκατό, έχοντας πάρει τον τελευταίο μήνα 1 κιλό και 200 γραμμάρια σε μυς , και γενικά όταν με βλέπεις , σου φαίνεται να έχω πρόβλημα με την πρωτεΐνη μου; Όχι φίλε μου, δεν έχω κατακτήσει άδικα το παρατούσκλι «ντούκι» και «τούμπανο». Παίρνω την πρωτεΐνη από τροφές που ούτε και φαντάζεσαι, και τις οποίες θα στις κάνω λίστα σε άλλο άρθρο.

«Δεν τρως κρέας; Και ο σίδηρος»

Ο σίδηρος μου σας πληροφορώ είναι πολύ καλύτερος και πολύ πιο ανεβασμένος απ ότι ήταν όσα χρόνια έτρωγα και γω το κρεατάκι μου. Όπως και η φεριτίνη μου επίσης! Όποιος δεν πιστεύει, να του «φαξάρω» ευχαρίστως τις εξετάσεις μου.

«Ε αφού δεν τρως κρέας, τότε να κόψεις και τα λαχανικά γιατί και αυτά πονάνε».

Οκ, θες να πάρουμε ένα καρότο και ένα μοσχάρι να αρχίσουμε να τα βαράμε, να τα σφάζουμε, να τα πυρακτώνουμε , να τα μαστιγώνουμε, να τα αρμέγουμε και να δούμε πιο θα πονέσει περισσότερο;

«Είναι στη διατροφική αλυσίδα του ανθρώπου να τρώει κρέας»

Άντε τώρα να πείσεις τον άλλον, που είναι αποφασισμένος να τρώει κρέας, (και καλά κάνει, αλλά δεν θα έπρεπε να προσπαθεί να πείσει εμένα ότι δεν κάνω καλά που είμαι χορτοφάγος) ότι ο άνθρωπος έτρωγε κρέας όσο ζούσε στα σπήλαια. Ότι αν ήταν στο ένστικτο του , δεν θα χρειαζόταν όπλα για να σκοτώσει τα θηράματα του αλλά θα ορμούσε κάθε φορά που θα πεινούσε στο στόχο του και θα τον αποτελείωνε όπως κάνουν τα πραγματικά σαρκοβόρα ζώα, πως αν έπρεπε να σκοτώσει για να φάει, δεν θα υπήρχαν οι βιομηχανίες των ζώων, ούτε και ο υπερπληθυσμός τους, και βέβαια θα είχε και τα απαραίτητα μέσα, όπως νύχια και δόντια κατάλληλα για φόνο. Θα έτρωγε μόνο όταν πεινούσε και όχι για γεύση και ικανοποίηση και θα έτρωγε τόσο όσο να χορτάσει. Αυτά.

Υπάρχουν και άλλες περισσότερο ή λιγότερο συνήθεις ερωτήσεις που ακούει ένας χορτοφάγος, τις οποίες κάποιες φορές κατανοώ γιατί πηγάζουν από απορία και έλλειψη γνώσης και ενημέρωσης. Υπάρχουν όμως και εκείνες οι ερωτήσεις που σε κάνουν από την αρχή να καταλάβεις πως έχεις να αντιμετωπίσεις έναν σπεισιστή. Και εκεί , απλά δεν ασχολούμαι.

( Σπισιστής: Εκείνος που ουσιαστικά είναι ρατσιστής απέναντι σε κάθε άλλο είδος ζωής του πλανήτη, θεωρώντας πως είναι ο πιο δυνατός και με τα περισσότερα δικαιώματα)

eleonorameleti.com.gr

Originally posted 2016-12-24 03:22:42.