Η αληθινή ζωή του Τσάκι Τσαν είναι καλύτερη και από σενάριο. Ο πατέρας του ήταν κατάσκοπος, είχε τέσσερα αδέλφια που δεν είδε ποτέ και οι γονείς του παραλίγο να τον πουλήσουν για 26 δολάρια

Ο πατέρας του Τσάκι Τσαν, Τσαρλς, ήταν κατάσκοπος για την κινέζικη κυβέρνηση.
Γνώρισε τη μελλοντική σύζυγό του, Λι Λι, όταν τη συνέλαβε για εμπόριο οπίου.
Η Λι Λι φορούσε ένα μπλε λουλούδι στα μαλλιά της, που τότε στην Κίνα σηματοδοτούσε τον θάνατο του συζύγου και των παιδιών της.

Όταν το είδε ο Τσαρλς την άφησε να φύγει και της έδωσε πίσω το όπιο. Η Λι Λι σταμάτησε το εμπόριο και άρχισε να ασχολείται με τον τζόγο.

Ήταν τόσο καλή, που η φήμη της διαδόθηκε σε όλη τη Σαγκάη. Το 1949 ο Τσαρλς μετανάστευσε στο Χονγκ Κονγκ για να γλιτώσει από το κομμουνιστικό καθεστώς του Μάο Τσε Τουνγκ.
Δύο χρόνια αργότερα υποδέχτηκε και τη Λι Λι.

Ο Τσάκι Τσαν γεννήθηκε το 1954 και τότε το όνομά του ήταν Κονγκ-Σανγκ Τσαν, δηλαδή «Ο Τσαν που γεννήθηκε στο Χονγκ Κονγκ».

Δεν ήταν το πρώτο παιδί των γονιών του, αν και ο ίδιος το έμαθε πολλά χρόνια μετά τη γέννησή του.
Ο Τσαρλς είχε δύο γιους, τους οποίους εγκατέλειψε πριν φύγει για τη Σαγκάη, όπου γνώρισε τη Λι Λι.
Το ίδιο βέβαια έκανε και αυτή, αφήνοντας τις δύο κόρες της στη γιαγιά τους.

Η συμπεριφορά τους, αν και φαντάζει απάνθρωπη σε μας, ήταν πολύ συνηθισμένη στην Κίνα της δεκαετίας του ’40.
Εκατοντάδες γονείς εγκατέλειπαν τα παιδιά τους για να βρουν δουλειές σε άλλες περιοχές της χώρας, γιατί δεν υπήρχε κανένας τρόπος να τα συντηρήσουν.

Όταν πια το ζευγάρι έφυγε για το Χονγκ Κονγκ, είχε αφήσει πίσω την προηγούμενη οικογένεια και δεν είχε καμία επαφή με τα παιδιά.
Ο Τσαρλς επανασυνδέθηκε με τους γιους του το 1985. Μέχρι τότε δεν γνώριζε καν αν ζούσαν.

Η ταπεινή αρχή του Τσάκι Τσαν

Όταν γεννήθηκε ο Τσάκι Τσαν, οι γονείς του δούλευαν για τον Γάλλο πρόξενο στο Χονγκ Κονγκ.
Ήταν τόσο φτωχοί, που σκέφτηκαν σοβαρά την πρόταση της νοσοκόμας να πουλήσουν τον νεογέννητο γιο τους για 26 δολάρια.

Τελικά όμως την απέρριψαν.
Ο μικρός ήταν τόσο κακός μαθητής, που δεν κατάφερε να περάσει ούτε την πρώτη τάξη του σχολείου.

Ο πατέρας του αποφάσισε να τον γράψει στη Σχολή Όπερας, όταν ο Τσάκι Τσαν ήταν 7 χρονών.

Οι μαθητές της σχολής ήταν τρόφιμοι, οπότε ο Τσαρλς και η Λι Λι έφυγαν για την Αυστραλία, όπου μπορούσαν να βρουν καλύτερες δουλειές.
Άφησαν πίσω τον μικρό τους γιο, όπως είχαν κάνει και με τα υπόλοιπα παιδιά τους.

Οι σπουδές του Τσάκι Τσαν ήταν φοβερά απαιτητικές.
Από την ηλικία των 7 ετών, προπονούνταν στη μουσική, τα ακροβατικά, τον χορό και τις πολεμικές τέχνες.
Καθημερινά, τα μαθήματα μπορεί να κρατούσαν και 18 ώρες.

Αν αποτύγχαναν, οι καθηγητές τους χτυπούσαν άγρια.
Τα μαθήματα περιστρέφονταν αποκλειστικά γύρω από το χώρο του θεάματος.
Δεν μάθαιναν στα παιδιά ούτε καν γραφή και ανάγνωση, με αποτέλεσμα στα 60 του, ο Τσάκι Τσαν να μιλάει επτά γλώσσες, αλλά να δυσκολεύεται να γράψει ακόμα και στη μητρική του.

Άρχισε να εμφανίζεται στο θέατρο και σε μικρούς κινηματογραφικούς ρόλους ήδη απ’ την ηλικία των 8 ετών.
Η πρώτη του ταινία ως ενήλικος ήταν «Οι Ματωμένες Γροθιές του Καράτε» με τον Μπρους Λι, που τότε μεσουρανούσε.
Δεν είχε ρόλο, ήταν απλά ένας απ’ τους κασκαντέρ που συμμετείχαν στις σκηνές μάχες.
Η ζωή μετά τη σχολή ήταν δύσκολη.

Δεν είχε συνηθίσει να έχει τόση ελευθερία και κατέληξε να συχνάζει σε μπιλιαρδάδικα και κακόφημα μπαρ, όπου σύχναζαν συμμορίτες.
Αν και απέφευγε τα ναρκωτικά και το έγκλημα, συχνά μπλεκόταν σε καβγάδες.

Μάλιστα μία φορά παρατήρησε ότι έσταζε αίμα απ’ το χέρι του και εξείχε ένα άσπρο κόκαλο.
Θεώρησε ότι είχε σπάσει το δάχτυλό του και το πίεσε για να το φέρει στη σωστή του θέση, αλλά αυτό δεν κουνιόταν με τίποτα.

Μετά από ώρα, συνειδητοποίησε ότι δεν ήταν το κόκαλό του, αλλά το δόντι του αντιπάλου του που είχε κολλήσει στη γροθιά του.

Η κινηματογράφος

Όταν πέθανε ο Μπρους Λι το 1973, άνοιξε ο δρόμος για τους νέους και αεικίνητους ηθοποιούς/ακροβάτες του Χονγκ Κονγκ.

 

Το όνομα του Τσακι Τσαν βρισκόταν στην κορυφή της λίστας των αντικαταστατών, αλλά γρήγορα αποδείχτηκε ότι η συνταγή δεν θα πετύχαινε για δεύτερη φορά.
Όσες ταινίες γυρίστηκαν με τον Τσαν να προσπαθεί να μιμηθεί τον Λι, απέτυχαν παταγωδώς.

Το κοινό τον λάτρεψε μόνο όταν σταμάτησε να υποδύεται τον σκληροτράχηλο πολεμιστή και πρόσθεσε μια γερή δόση χιούμορ στις ταινίες του.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’70, όταν προβλήθηκαν οι ταινίες «Το Φίδι στα Νύχια του Αετού» και «Γυαλιά Καρφιά στην Άπω Ανατολή», ο Τσάκι Τσαν έγινε πασίγνωστος στο Χονγκ Κονγκ.

Μέσα στην επόμενη δεκαετία, ασχολήθηκε με τη σκηνοθεσία, εξέλιξε τις κινηματογραφικές σκηνές μάχης και προσπάθησε ανεπιτυχώς να κατακτήσει το αμερικάνικο κοινό, με αγγλόφωνες ταινίες.
Τα κατάφερε μετά από πολλά χρόνια, το 1995, με την ταινία «Αλεξίσφαιροι Ντεντέκτιβ».

Μέχρι τότε, είχε καταφέρει να γίνει θρύλος για τους θαυμαστές του είδους και γνωστός στο ευρύτερο κοινό.

Έκτοτε συνεχίζει να εργάζεται το ίδιο σκληρά, αν και πλέον η εμπορική επιτυχία του, έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο.

Ο τελειομανής Τσάκι Τσαν

Το 1982 σκηνοθετούσε και πρωταγωνιστούσε στην ταινία «Το Μεγάλο Τσακάλι».
Η ταινία ξεκινά με μία ολιγόλεπτη σκηνή, όπου ο Τσάκι Τσαν μαζί με μερικούς άλλους κασκαντέρ παίζουν «jianzi», ένα παραδοσιακό κινέζικο παιχνίδι που μοιάζει με το ποδόσφαιρο.
Αν και οι κασκαντέρ εκτελούσαν διάφορες ακροβατικές κινήσεις, ο Τσάκι Τσαν είχε μόνο να κλωτσήσει τη μπάλα.

Η σκηνή γυρίστηκε 2.900 φορές, προτού ικανοποιηθεί ο απαιτητικός σκηνοθέτης! «Θα κινηματογραφήσω την κίνηση μέχρι να γίνει όπως ακριβώς τη θέλω. Έτσι θα ξέρω ότι οι θαυμαστές μου θα ικανοποιηθούν», δήλωσε αργότερα.

Οι «εννιά ζωές» του Τσάκι Τσαν

Καμία ασφαλιστική εταιρεία δεν ασφαλίζει τον Τσάκι Τσαν και την ομάδα κασκαντέρ με την οποία δουλεύει.
Αν ανατρέξει κάνεις στο βιογραφικό του, θα καταλάβει γιατί.

Έχει σπάσει τη μύτη του τουλάχιστον τρεις φορές, τα χέρια του ακόμα περισσότερες.
Τα γόνατά του έχουν τραυματιστεί τόσο συχνά, που πλέον δεν μπορεί να τρέξει κανονικά και συνήθως τον αντικαθιστά κάποιος άλλος κασκαντέρ.

Έχει εξαρθρώσει και τους δύο ώμους, έχει σπάσει τη λεκάνη και το θώρακά του, ενώ κόντεψε να λιώσει τα κόκαλα των μηρών του.
Μία φορά φόρεσε κάλτσα βαμμένη στο χρώμα των αθλητικών παπουτσιών του, πάνω από τον γύψο που είχε στον σπασμένο αστράγαλό του, για να μην καθυστερήσει το γύρισμα.

Το 1986, στα γυρίσματα της ταινίας «Τσάκι Τσαν – Ο Κεραυνός του Θεού», έπρεπε να πηδήξει από έναν τοίχο στο κλαδί ενός δέντρου.

Τη δεύτερη φορά που το προσπάθησε, έπεσε από ύψος 12 μέτρων και προσγειώθηκε πάνω σε βράχια.
Ράγισε το κρανίο του και ένα κομμάτι απ’ το κόκαλο τρύπησε τον εγκέφαλό του, προκαλώντας εσωτερική αιμορραγία.
Εγχειρίστηκε αμέσως και σώθηκε, αλλά μέχρι σήμερα έχει ένα μεταλλικό δίσκο στο κρανίο του για να κλείσει την τρύπα, ενώ έχει χάσει μέρος της ακοής του απ’ το δεξί αυτί.

Παρ’ όλα αυτά, όταν γύρισε την πιο επικίνδυνη σκηνή της ζωής του, δεν έπαθε απολύτως τίποτα.
Στην ταινία «Αν Θυμηθείς… Πέθανες» του 1998, έπρεπε να «γλιστρήσει» και να πέσει απ’ το κτίριο Willemswerf στο Ρότερνταμ της Ολλανδίας.

Το κτίριο έχει πλαγιαστό τοίχωμα και ο Τσάκι Τσαν θα έπρεπε να κάνει «τσουλήθρα» πάνω του.
Φοβόταν τόσο πολύ, που την ανέβαλε επί δύο βδομάδες. Αλλά όπως πάντα τα κατάφερε…

Πηγή: mixanitouxronou.gr

Originally posted 2016-04-19 18:07:17.