Ο γιατρός που ανακάλυψε το εμβόλιο κατά της πολιομυελίτιδας – αρνήθηκε τα χρήματα και έσωσε όλα τα παιδιά του κόσμου

Πριν από 27 χρόνια έφυγε από τη ζωή ο Albert Bruce Sabin, Eβραίος γιατρός-Ιολόγος που δεν κατοχύρωσε το εμβόλιό του κατά της πολιομυελίτιδας και αρνήθηκε τα χρήματα, επιτρέποντας, έτσι, τη διάδοσή του και στα φτωχότερα στρώματα της παγκόσμιας κοινωνίας.

Ο γιατρός Sabin ήταν γιος του Jacob και της Tillie Krugman Saperstein

O Albert Bruce Sabin γεννήθηκε το 1906 στο Białystok της Πολωνίας. Εκατομμύρια παιδιά από την Ανατολή, την Ασία και την Ευρώπη εμβολιάστηκαν με αυτό, με αποτέλεσμα να εξαλειφθεί η νόσος.

Ήταν ο άνθρωπος που ανακάλυψε την από του στόματος χορήγηση του εμβολίου κατά της πολυομυελίτιδας. Το 1930 πήρε την αμερικάνικη υπηκοότητα και άλλαξε το όνομά του, συχνή συνήθεια στην Αμερική, σε Sabin.

Τι είναι η πολιομυελίτιδα

Η πολιομυελίτιδα, συχνά ονομάζεται και παιδική παράλυση, είναι οξεία ιογενής μολυσματική ασθένεια που μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο, κυρίως μέσω του στόματος και των κοπράνων. Ο όρος προέρχεται από τα ελληνικά πολιός, που σημαίνει “γκρίζος”, και μυελός, αναφερόμενος στο “νωτιαίο μυελό”, και την κατάληξη -ίτις, η οποία υποδηλώνει φλεγμονή.

Αν και περίπου 90% των μολύνσεων πολιομυελίτιδας δεν προκαλούν κανένα σύμπτωμα, τα προσβληθέντα άτομα μπορεί να παρουσιάσουν μια σειρά συμπτωμάτων, εάν ο ιός εισέλθει στην κυκλοφορία του αίματος. Σε περίπου 1% των περιπτώσεων ο ιός εισέρχεται στο κεντρικό νευρικό σύστημα, όπου κατά προτίμηση μολύνει και καταστρέφει τους κινητικούς νευρώνες, οδηγώντας στην μυϊκή αδυναμία και την οξεία χαλαρή παράλυση. Διαφορετικοί τύποι παράλυσης μπορούν να εμφανιστούν, ανάλογα με τα νεύρα που εμπλέκονται. Η νωτιαία πολιομυελίτιδα είναι η πιο κοινή μορφή, η οποία χαρακτηρίζεται από την ασύμμετρη παράλυση που συχνότερα περιλαμβάνει τα πόδια. Η προμηκική πολιομυελίτιδα οδηγεί σε αδυναμία των μυών που νευρώνονται από τα κρανιακά νεύρα. Η νωτιαιοπρομηκική πολιομυελίτιδα είναι ένας συνδυασμός προμηκικής και νωτιαίας παράλυσης.

Η πολιομυελίτιδα αναγνωρίστηκε αρχικά ως ξεχωριστή πάθηση από την Jakob Heine το 1840. Ο αιτιολογικός παράγοντάς της, ο ιός της πολιομυελίτιδας, προσδιορίστηκε το 1908 από τον Καρλ Λαντστάινερ. Αν και σημαντικές επιδημίες πολιομυελίτιδας ήταν άγνωστες πριν από τα τέλη του 19ου αιώνα, η πολιομυελίτιδα ήταν μια από τις επίφοβες παιδικές ασθένειες του 20ού αιώνα. Οι επιδημίες πολιομυελίτιδας έχουν αφήσει ανάπηρους χιλιάδες ανθρώπους, συνήθως μικρά παιδιά: η ασθένεια έχει προκαλέσει την παράλυση και το θάνατο για ένα μεγάλο μέρος της ανθρώπινης ιστορίας. Η πολιομυελίτιδα υπήρχε εδώ και χιλιάδες έτη αθόρυβα ως ενδημικό παθογόνο μέχρι το 1880, όταν άρχισαν μεγάλες επιδημίες να εμφανίζονται στην Ευρώπη: αμέσως μετά, η εκτεταμένη επιδημία εμφανίστηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Μέχρι το 1910, ένα μεγάλο μέρος του κόσμου παρουσίασε δραματική αύξηση των κρουσμάτων πολιομυελίτιδας και οι συχνές επιδημίες έγιναν τακτικές εκδηλώσεις, πρωτίστως στις πόλεις κατά τη διάρκεια των θερινών μηνών. Αυτές οι επιδημίες, που άφησαν χιλιάδες παιδιά και ενήλικους με παράλυση, έδωσαν την ώθηση για έναν “μεγάλο αγώνα ” για την ανάπτυξη ενός εμβολίου. Αναπτυγμένα στη δεκαετία του ’50, τα εμβόλια πολιομυελίτιδας πιστώνονται με τη μείωση του συνολικού αριθμού περιπτώσεων πολιομυελίτιδας ετησίως από πολλές εκατοντάδες χιλιάδες σε περίπου χίλιες. Οι ενισχυμένες προσπάθειες εμβολιασμού με επικεφαλής την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, την UNICEF, και το διεθνές Ρόταρυ θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην ολική εξάλειψη της ασθένειας.

Γιατί είναι σημαντικός ο εμβολιασμός των ανθρώπων

Με τα εμβόλια εισάγουμε στον οργανισμό τον ίδιο τον μικροοργανισμό (ιό ή μικρόβιο) νεκρό ή εξασθενημένο, ή αντιγόνο (“κομμάτι”) από τον μικροοργανισμό. Με τον τρόπο αυτό διεγείρουμε τον οργανισμό να παράγει δικά του αντισώματα τα οποία κατευθύνονται εναντίον του συγκεκριμένου μικροοργανισμού. Έτσι εάν στο μέλλον προσπαθήσει να μπει στον οργανισμό του παιδιού ο συγκεκριμένος μικροοργανισμός, τα αντισώματα που ήδη υπάρχουν θα τον εξουδετερώσουν και το παιδί σας δε θα αρρωστήσει.

Μερικοί γονείς φοβούνται να εμβολιάσουν το παιδί τους γιατί υπάρχει η πιθανότητα επιπλοκών. Επιπλοκές πράγματι μπορεί να υπάρξουν, αλλά είναι σπανιότατες και ακόμη πιο σπάνιες είναι οι επιπλοκές που μπορεί να δημιουργήσουν μη αναστρέψιμο πρόβλημα στο παιδί. Από την άλλη πλευρά όμως,αν δεν εμβολιάσετε το παιδί σας και αρρωστήσει τότε ο κίνδυνος των επιπλοκών είναι μεγάλος και η πιθανότητα θανάτου υπαρκτή.

Με τα εμβόλια εισάγουμε στον οργανισμό τον ίδιο τον μικροοργανισμό (ιό ή μικρόβιο) νεκρό ή εξασθενημένο, ή αντιγόνο (“κομμάτι”) από τον μικροοργανισμό. Με τον τρόπο αυτό διεγείρουμε τον οργανισμό να παράγει δικά του αντισώματα τα οποία κατευθύνονται εναντίον του συγκεκριμένου μικροοργανισμού. Έτσι εάν στο μέλλον προσπαθήσει να μπει στον οργανισμό του παιδιού ο συγκεκριμένος μικροοργανισμός, τα αντισώματα που ήδη υπάρχουν θα τον εξουδετερώσουν και το παιδί σας δε θα αρρωστήσει.

Μερικοί γονείς φοβούνται να εμβολιάσουν το παιδί τους γιατί υπάρχει η πιθανότητα επιπλοκών. Επιπλοκές πράγματι μπορεί να υπάρξουν, αλλά είναι σπανιότατες και ακόμη πιο σπάνιες είναι οι επιπλοκές που μπορεί να δημιουργήσουν μη αναστρέψιμο πρόβλημα στο παιδί. Από την άλλη πλευρά όμως,αν δεν εμβολιάσετε το παιδί σας και αρρωστήσει τότε ο κίνδυνος των επιπλοκών είναι μεγάλος και η πιθανότητα θανάτου υπαρκτή.

Originally posted 2020-07-06 18:03:54.